(Eng) ⬇️ Joga to dar. Łatwiej coś podarować niż dar przyjąć. Dając, czujemy się lepsi, ważniejsi, może nawet potrzebniejsi. Kiedy coś dajemy, próbujemy oznaczyć naszą pozycję na mapie wszechświata. Przyjmowanie daru jest o wiele trudniejsze. Czyni nas bezbronnymi, zaciągamy dług. A długi trzeba zwykle spłacać. Kiedy nie jesteśmy w stanie się odwdzięczyć i zrównoważyć szczodrobliwości daru, pozostajemy z jednym uczuć, które najtrudniej zaakceptować – z poczuciem wdzięczności. Uczucie to podważa nasze ego, czyni nas wiecznie zależnym od kogoś lub czegoś. Radzenie sobie z tą zależnością wymaga wiele wewnętrznej siły i intuicyjnej mądrości. Kiedy intonujemy OM przed i po praktyce, otwieramy się na uczucie wdzięczności. Dziękujemy za dar jogi, afirmujemy uczucie bezbronności, jesteśmy nadzy i udarci z ego. Akceptujemy, że tego długu spłacić nie możemy. Intonowanie OM jest praktyką nieograniczonej wdzięczności. 🙏
.
Yoga is a gift. It’s easier to give than receive a gift. Giving something make us feel better, more important, maybe even needed. By giving a gift, we try to mark our position on the map of the universe. Receiving a gift is much more difficult. It makes us vulnerable, it puts us into debt. And debts should usually be paid. When we cannot pay back and make up for the generosity of a gift, we are left with one of the most difficult feelings to accept – the feeling of gratitude. This feeling undermines our ego, makes us feel eternally dependent on someone or something. Coming to terms with such dependency requires a lot of inner strength and intuitive wisdom. When we chant OM at the at beginning and the end of our practice, we open ourselves to the feeling of gratitude. We thank for the gift of yoga, we affirm the feeling of vulnerability, we are naked and deprived of the ego. We accept that we cannot pay back this debt. Chanting OM is a practice of unlimited gratitude. 🙏