Współcześnie terminu haṭhayoga (lub hatha joga) używa się często na określenie jakichkolwiek praktyk jogi, których podstawowym elementem są asany. Jednak praktyka tradycyjnej haṭhayogi opierała się głównie na praktykach oddechowych, mudrach i bandhach, praktykach oczyszczających oraz medytacyjnych. Asany, wymieniane są tam jako pierwszy element praktyki haṭhayogi i jedynie dwanaście z nich zostały szczegółowo opisane. Za najlepszą z nich autora dzieła uznaje sidhāsanę, a więc pozycję siedzącą, przyjmowaną np. podczas medytacji lub praktyk oddechowych. Pomimo dosyć zdawkowego potraktowania kwestii asan, autor dzieła podkreśla jednak, że ich praktyka przynosi „…[mentalną i fizyczną] stabilność (sthairyam), zdrowie (ārogyam) oraz [poczucie] lekkości ciała (aṅgalāghavam)” (HP 1.17), z czym pewnie wiele osób współcześnie praktykujących jogę się zgodzi.
Zainteresowanych zapraszam na wykład „Wstęp do Haṭhapradīpikā” na portalu Omline.
Ryciny z początku XIX w. z kolekcji British Library